"Sayang"

Ang tagal bago ako nakapag-blog ulit. Sobrang naging busy talaga ako sa studies, sa church at sa exceed. Anyway, it feels good to be back again. Kahit na I'm not sure kung kailan ako ulit makakapag-blog since this December is one of my hectic months in the calendar. Hospital Duty, Community Immersion, STS Tour and Health Center Exposure. Marami kaming exposure ngayon so ibig sabihin, marami ring requirements na kailangan ipasa. Plus the fact na I'm a graduating student sa AHSE program or my internship, as far as I know, after this summer, papasok na ako for the BSN (FYI, Bachelor of Science in Nursing). And I can't wait for that moment to come.

So bakit ba naging "sayang" and topic ko for today?.. Well, sa tagal kong hindi nag-blog, hindi ko na maikwento sa dami ng nangyari sa ilang buwan lang na nakalipas. Might as well, yung pinaka-latest nalang ang ishe-share ko sa inyo.

Una, sa barkada. Halos kalahati ng barkada ay galit sa akin. Sobrang hindi ko alam kung bakit. What I mean is, alam ko kung bakit pero hindi ko alam kung bakit ganoon nalang sila kagalit sa akin., gets? Alam ko kung ano yung mga nagawa ko sa kanila, pero, if their problem is about the "gm" (FYI, group message), wala akong magagawa doon kasi ako yun, ganun talaga ako magsalita at ganun talaga ako react. Ang hindi ko lang matanggap, is kung bakit sila ganun, tinuring ko sila tunay kong kaibigan, sila patong hindi nakaka intindi sa akin. I respected them from who they are and I didn't get mad because they are who they are, pero it's really unfair kasi ako, sagad hanggang buto ako magsalita,and alam nila yun. Pero hindi nila ako kilala! Kahit sabihin pa natin na kilala namin ang isa't-isa, may mga bagay parin sila na hindi nila kilala sa akin. Sana naman, wag nila akong husgahan ng ganun ganun nalang. Pero hindi ko sila masisisi. Kasi ganun talaga sila mag-isip, hindi ko lang din matangap kasi sila itong matatanda, sila patong hindi makaunawa. Ngayon, kahit magmukha akong tanga sa harap nila kakahingi ng tawad, ok lang, kasi admited ko naman kung ano yung ginawa kong mali. Pero pag hindi na talaga tama, kung baga, abuso na., ewan ko nalang. Sa akin, sayang na sayang yung mga ipinundar kong respeto at tiwala ko sa kanila. Kasi they serves as models for me, pero hindi pala. Sayang. Sa bagay, hindi naman ako kawalan sa kanila eh, so do i. Sayang, masaya pa naman ako pag kasama ko sila kasi sila lang nakakapawi ng pagod at problema ko sa buhay.

Pangalawa, waaaahh... hindi ako naka-attend ng re-election ng Nursing student Council... nakakainis, i really want to run for the position of a Treasurer, nakaka-asar. Yung section kasi namin wala pang officers, kaya wala tuloy umatend sa meeting. Haii.. Sayang.. Di bale, sa 3rd year, sasama ako sa NSC officers. Masaya naman ako kahit papano sa position ko ngayon eh, hehe.. (ang yabang..) President kasi ako ulit sa section namin kaya masaya.. hehe..

***Ayan, kaya "sayang" ang title ng entry ko ngayon.. hehe.. nasa huli talaga pagsisisi.. Pero, dahil naman diyan, marami nanaman akong lesson na natutunan. I guess, this will be a lesson for me. Now, I'm really looking forward na magkabati-bati na kami this Christmas. Sobrang I really did visit the chapel and attended the sunday mass just to ask God if He may grant my wishes for christmas. sobrang yun lang hinihiling ko wala nang iba. Hopefuly, God will answer my prayer, I know He will, in the right manner, right time and in the right place.